πρωτάγριον

τὸ, ΜΑ

συν. στον πληθ. τὰ πρωτάγρια

μτφ.

1. οι πρώτοι καρποί («βασιλῆϊ φέρων πρωτάγρια μόχθων», Ανθ. Παλ.)

2. τα πρώτα βραβεία («τερπομένῃ παλάμῃ πρωτάγρια κούφισε νίκης», Noνν.)

αρχ.

η πρώτη άγρα, το πρώτο κυνήγι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + -άγριον (< ἄγρα «κυνήγι»), πρβλ. ανδρ-άγριον].